بررسی تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی بر فشار مراقبتی و استرس درک شده مراقبین بیماران مبتلا به آلزایمر

چکیده :

زمینه و هدف : ارائه مراقبت خوب به بیماران آلزایمری، مستلزم برقراری ارتباط صحیح با این بیماران است. ارتباط نامناسب بین مراقب و بیمار از جمله عواملی است که باعث تحمیل فشار مراقبتی و استرس قابل توجهی بر مراقبین می شود. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی بر فشار مراقبتی و استرس درک شده، مراقبین سالمندان مبتلا به آلزایمر در سال 91 انجام شده است.

روش : در این مطالعه نیمه تجربی 91 نفر از مراقبین بیماران آلزایمری مراجعه کننده به انجمن آلزایمر ایران که شرایط ورود به پژوهش را داشتند، بصورت تخصیص تصادفی در دو گروه آزمون (42 نفر) و کنترل (49 نفر) قرار گرفتند و پرسشنامه های مشخصات فردی، فشار مراقبتی و استرس درک شده را در مرحله قبل از مداخله آموزشی تکمیل کردند. سپس مداخله آموزشی به صورت 4 جلسه برای گروه آزمون اجرا شد. در جلسه اول و دوم توضیحاتی در مورد اصول برقراری ارتباط، بیماری آلزایمر و راه های برقراری ارتباط با این سالمندان ارائه شد، جلسه سوم و چهارم نیز به صورت بحث گروهی در مورد راه های برقراری ارتباط با سالمندان مبتلا برگزار شد. یک ماه بعد از مداخله دو گروه مجددا پرسشنامه های مربوطه را تکمیل کردند. در نهایت داده ها با کمک نرم افزار آماری spss16 و با استفاده از آزمون های آماری t مستقل و زوجی، خی دو، همبستگی پیرسون و آنالیز واریانس یک طرفه تحلیل شدند.

یافته ها : نتایج نشان داد که میانگین فشار مراقبتی و میانگین استرس درک شده گروه آزمون نسبت به گروه کنترل بعد از مداخله آموزشی کاهش معنی داری داشته است (p<0/01) به طوری که فشار مراقبتی در گروه آزمون از (7/8) 23/35 به (3/8)09/32 و استرس درک شده در گروه آزمون از (1/7) 14/29 به (8/5) 83/24 کاهش یافت.

نتیجه گیری : در نهایت می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت های ارتباطی یک استراتژی مناسب جهت کاهش فشار مراقبتی و استرس درک شده مراقبین سالمندان مبتلا به آلزایمر است.

کلیدواژه ها : آلزایمر، مراقب، مهارت های ارتباطی، فشار مراقبتی، استرس درک شده