نحوه برخورد با بیمار دارای هذیان به شرح زیر توضیح داده می شود:
1- استفاده از جملات ” می دانم چقدرسختی کشیده ای ” و ” معذرت می خواهم ” اثربخش خواهد بود.
2- اتهامات وی را به خود نگیرید: باید توجه داشت که شک بیمار و عقاید غلط وی، ناشی از بروز آلزایمر و علامتی از بیماری اوست. بنابراین نباید از برخورد خصمانة بیمار دلگیر شد. در عوض به وی گوش داده، سعی کنید احساس وی را از موقعیت دریابید و با رنج وی همدلی نشان دهید. این موضوع به بیمار کمک می کند تا دریابد که شما برای وی اهمیت قائلید. در این مورد، به هر کسی که با وی به نوعی در تماس است، توضیح دهید تا آنها نیز این موقعیت ویژه را دریابند و متناسب با آن واکنش نشان دهند.
3- با بیمار بحث نکنید: سعی نکنید با استدلال و بحث و جدل بیمار را متقاعد کنید که در اشتباه است. بحث کردن با بیمار تنها منجر به افزایش رنجش و ناراحتی بیمار و شما می شود. اجازه بدهید که بیمار عقایدش را ابراز کند و البته عقاید وی را تأیید نیز نکنید. در عوض سعی کنید وی را مطمئن سازید که از وی طرفداری می کنید و با گفتن جملاتی مانند اینکه «من طرف تو هستم و می خواهم به تو کمک کنم»، حمایت خود را از بیمار نشان دهید.
4- منحرف کردن حواس بیمار: بیمار را به فعالیت دیگری مشغول سازید تا ذهن وی از عقاید هذیانی اش به فعالیتی که انجام می دهد، معطوف شود( و البته کار آسانی نیست).
5- به سئوالات بیمار بصورت مستقیم و ساده پاسخ دهید: پاسخهای پیچیده و دوپهلو به سئوالات بیمار می تواند منجر به سردرگمی بیشتر وی، ایجاد سوء تفاهم و تقویت عقاید غلط وی شود.
6- در صورتی که مکان شیئی را تغییر دهید ممکن است احساس کند که دزدیده شده ونگران شود. پس سعی کنید که وسایل را سر جای خود بگذارید. اشیاء مهم را در یک مکان قرار داده و او را مطمئن نمایید.
7- از اشیاء بیمار، دو عدد تهیه کنید: اگر بیمار اغلب دنبال اشیاء گمشده اش است، از آنها نسخه های مشابه شئ اولیه، تهیه کنید. گم شدن وسایل بیمار می تواند به شکّاکی و بدبینی وی دامن بزند.
8-مشورت با پزشک بیمار: دارو درمانی می تواند در کاهش هذیانات بیمار مؤثر باشد. بویژه در مواقعی که بیمار به علت بدبینی اش پرخاشگر می شود، استفاده از دارو الزامی است، همچنین لازم است که بیمار در فواصل معین برای تنظیم داروهای مصرفی توسط پزشک ویزیت شود.