اثربخشی درمان ذهن آگاهی بر کیفیت زندگی و فرسودگی مراقبان مبتلا به آلزایمر

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت درمانی (MBCT) در افسردگی، کیفیت زندگی و تحمل مراقبان زن آلزایمری است. به همین منظور 20 نفر مراقب زن (10 نفر گروه آزمایشی و 10 نفر گروه کنترل) انتخاب شدند روش نمونه گیری از نوع نمونه در دسترس بود آزمودنی ها در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. قبل از شروع جلسات در پایان جلسات درمانی و 2 ماه پس از اتمام درمان به پرسشنامه های کیفیت زندگی SF-36، تحمل مراقبان (CBI) پاسخ دادند و پرسشنامه هامیلتون نیز توسط پژوهشگر تکمیل شد. برای تحلیل نتایج از آزمون کوواریانس و آزمون ویلکاکسون استفاده شد و نتایج بیانگر این بود که (MBCT) در بهبود کیفیت زندگی، کاهش افسردگی و تحمل مراقبان موثر بوده است. البته در پیگیری 2 ماهه نتایج حاکی از این بود که این درمان اثرات بلندمدت بر روی افسردگی و تحمل داشته است ولی در میزان بهبود کیفیت زندگی بلند مدت نبوده است. این یافته ها می تواند در مورد توجه به بهداشت روانی و سلامت مراقبان آلزایمری موثر واقع شود.   کلیدها: ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت درمانی، افسردگی، کیفیت زندگی ، تحمل ، مراقب آلزایمری