همیشه تصمیم گیری در مورد انتقال فرد مبتلا به دمانس به مرکز مراقبتی، برای خود فرد و خانواده ی او مشکل بوده است. ولی داشتن اطلاعات صحیح در این مورد می تواند تصمیم گیری را آسانتر کند.
این دفترچه راهنما به افراد کمک میکند تا قبل از تصمیم گیری به چه مسائلی توجه کنند و چه سوالاتی بپرسند.
10 نکته ضروری در انتخاب مرکز مراقبتی
- شأن و احترام
- دوستان و خانواده
- کارکنان مراقبتی
- فضای بیرونی
- مراقبت و درمان
- اتاق های خواب و نشمین
- دستشویی ها
- فعالیت ها
- در دسترس بودن
- موقعیت
از کجا شروع کنیم؟
خواه شما فرد مبتلا به دمانس باشید، خواه مراقب، برای انتخاب مرکز مراقبتی باید به جنبه های مختلفی توجه کنید. زمانی که قصد بازدید از مراکز مراقبتی را داشتید، به نکات زیر توجه نمایید.
در مراکز مراقبتی به دنبال چه چیزی باشم؟
به خاطر داشته باشید که هیچ مرکز مراقبتی صددرصد کامل نیست. این دفترچه راهنما، سرآغازی برای پیدا کردن مرکز مراقبتی مناسب است. هر کس با توجه به دیدگاه خود، اولویت های خود را تعیین می کند. هنگام بازدید از این مراکز، وقت بگذارید و نگاهی به اطراف محوطه بیندازید، با مدیر، کارکنان و افراد ساکن در مرکز صحبت کنید. به چندین مرکز مراقبتی مراجعه کنید. روزهای مختلفی از هفته (مثلا پایان هفته و در طول هفته) را به بازدید از مراکز اختصاص دهید. در صورت امکان فرد را نیز همراه خود ببرید.
برخوردهای اولیه بسیار حائز اهمیت هستند. دقت کنید که هنگام سلام و احوالپرسی با شما چگونه برخورد می کنند. به رفتار کارکنان با افراد مبتلا به دمانس توجه کنید. آیا کارکنان رفتار شایسته ای با افرادمبتلا به دمانس دارند؟ آیا آن مرکز محیط دوستانه دارد؟ فضای آنجا تا چه حد گرم و صمیمانه است؟
از سوال پرسیدن نترسید. سوال پرسیدن، بهترین روش برای گرفتن اطلاعات است.
1. شأن و احترام
آیا کارکنان با افراد ساکن درمرکز به نحو مطلوب صحبت می کنند؟ آیا از آنها پرسیده می شود که چگونه دوست دارند آن ها را صدا کنند؟ آیا به آنها حق انتخاب داده می شود؟ مثلا چه موقع و کجا غذای خود را بخورند؟ آیا به مسائل فرهنگی و دینی آنها احترام گذاشته می شود؟ آیا به رژیم غذایی و مسائل بهداشتی توجه می شود؟
نکته: دو سوم افراد ساکن مراکز مراقبتی مبتلا به دمانس هستند.
2. دوستان و خانواده
آیا در خانواده و دوستان انگیزه ایجاد می شود که هر موقع مایل هستند به مرکز سر بزنند؟ آیا می توانند شب آنجا بمانند؟ آیا خانواده و دوستان می توانند در صورت تمایل، موقع صرف وعدههای غذایی آنجا باشند؟ آیا فضای ساکت و آرامی وجود دارد که خویشاوندان به دیدار و گذراندن وقت با عزیز خود بروند؟ آیا اطلاعات به آسانی در اختیار خانواده ها قرار می گیرد؟ آیا از خانواده ها خواسته می شود که در امور مربوط به مرکز و عزیز خود مشارکت کنند؟
3. پرسنل مراقبتی
آیا کارکنان مهربان و در دسترس هستند و به سوالات شما با خوشرویی پاسخ می دهند؟
آیا کارکنان با خوشرویی با ساکنین مرکز برخورد میکنند؟ آیا ف کارکنان فرصت دارند که وقت خود را فقط به ساکنین مرکز اختصاص دهند؟
آیا مراقبین مرکز در زمینه دمانس و مراقبت فرد محورآگاهی دارند و آموزش دیده اند؟ از مدیر مرکز بپرسید که چند وقت یک بار کارکنان آموزش می بینند و چه کسی این آموزش را به آنها ارائه می دهد. از مدیر می توانید در مورد توانمندیها و مهارتهای کارکنان و مراقبین سوال بپرسید.
آیا مدیر معمولا در مرکز حضور دارد؟ آیا رفتار مناسبی با کارکنان و ساکنین مرکز دارد؟
آیا هر فرد مبتلا پرستار خاصی برای مراقبت دارد؟
آیا اکثر کارکنان مرکز، زبان فرد مبتلا به دمانس را متوجه می شوند و می توانند به زبان او صحبت کنند؟
4. فضای بیرون
- آیا فضای باز و محیط سبزی در آنجا وجود دارد؟ آیا از آن فضا استفاده میشود؟
- آیا فعالیت هایی (مانند باغبانی یا قدم زدن) در برنامه ی مرکز گنجانده شده است که افراد مبتلا بتوانند در این فضا انجام دهند؟
- آیا پرستار خاصی برای بیرون بردن افراد مبتلا در مرحله ی آخر دمانس در نظر گرفته شده است؟
نکته: نظر کارکنان مراکز مراقبتی این است که بهترین روش بالا بردن رضایت شغلی، آموزش است.
5. مراقبت و درمان
- آیا پزشک عمومی به طور منظم به مرکز میآید؟ چند وقت یکبار در مرکز حضور دارد؟
- آیا مرکز به سایر خدمات (مانند انجمن روانپزشکی، ارتوپد و دندانپزشک) دسترسی دارد؟
- هنگامی که یکی از ساکنین مرکز بیمار می شود، چه اقداماتی صورت میگیرد؟ شما باید سریعا در جریان قرار بگیرید. احتمالا باید جایی برای ماندن شما در نظر گرفته شده باشد.
- افراد مبتلا به دمانس حق دارند که در تصمیم گیری های مراقبتی خود شرکت داده شوند. آیا به مراقبین نیز در زمینه ی مراقبت و درمان مشاوره داده می شود؟
- داروهای تجویز شده چند وقت یکبار مورد تجدیدنظر قرار می گیرند؟
- با توجه به توانایی های افراد ساکن مرکز، آیا برنامه ریزیهای مراقبتی خاصی برای آنها در نظر گرفته شده است؟
6. اتاقهای خواب و نشیمن
- آیا محیط های عمومی ساکت برای ساکنین مرکز در نظر گرفته شده است که بتوانند در این محیط ها بخشی از وقت خود را سپری کنند؟
- آیا به ساکنین مرکز اتاق خاصی اختصاص داده شده است که هر موقع نیاز به تنها بودن داشته باشند، در آنجا استراحت کنند؟
- آیا ساکنین مرکز می توانند دمای اتاق خواب خود را تنظیم کنند؟
- آیا کارکنان به حریم ساکنین مرکز احترام میگذارند؟ مثلا قبل از وارد شدن در بزنند.
- آیا این افراد وسایل شخصی خود را دارند؟
- آیا مکانهای عمومی مرکز مطلوب هستند؟ آیا صندلی ها به گونه ای قرار گرفته اند که ساکنین مرکز بتوانند به راحتی و به صورت گروهی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند؟
7. دستشویی ها
- آیا در نزدیکی اتاق خوابها و اتاقهای نشیمن، تعداد دستشویی ها کافی است؟
- آیا دستشویی ها مرتبا تمیز میشوند؟
- آیا کارکنان می دانند که چه موقع این افراد نیاز به دستشویی رفتن دارند؟ آنها باید آماده باشند که این افراد را سر موقع به دستشویی ببرند.
- آیا ساکنین مرکز کنترل ادرار و مدفوع دارند؟ اگر این کنترل را ندارند، چه اقداماتی برای آنها در این زمینه صورت گرفته است؟
8. فعالیت ها
- آیا مرکز، برنامه های فرد محور برای هر یک از افراد مبتلا به دمانس دارد؟ شما می توانید علایق عزیز خود را به مرکز اطلاع دهید و بپرسید که چگونه به این علایق ترتیب اثر داده می شود.
- آیا برخی از فعالیتهای انجام شده در مرکز به زندگی روزمره ی افراد مبتلا مربوط می شود؟ (مانند آشپزی، برقراری ارتباطات اجتماعی و خرید کردن)
- افراد مبتلا به دمانس به ویژه آنهایی که در مرحلهی آخر بیماری قرار دارند، احتمال دارد که نتوانند در برخی از فعالیتها شرکت کنند و به همین دلیل منزوی و گوشه گیر می شوند. آیا فعالیتهای انگیزشی خاصی برای این افراد طراحی شده است؟
- آیا ساکنین مرکز نرمش میکنند؟ آیا کارکنان کافی برای راهنمایی آنها در مرکز وجود دارد؟
- آیا سفرهای کوتاه خارج از مرکز برای آنها در نظر گرفته شده است؟ آیا مناسبتهای خاص جشن گرفته می شوند؟
9. در دسترس بودن
- آیا دستشویی ها و حمام ها چیدمان و وسایل مناسبی برای این افراد دارند؟ به عنوان مثال آیا صندلی یا نیمکتی در آنجا تعبیه شده است که این افراد بتوانند روی آن بنشینند؟
- آیا طراحی فضای مرکز طبق اصول مراقبتی صورت گرفته است؟ آیا فضای مرکز به شکلی هست که به راحتی بتوان از ویلچر، بالابر و سایر وسایل استفاده کرد؟
- آیا مرکز تشک مخصوص برای جلوگیری از زخم بستر بیماران دارد؟
- آیا دکور و چیدمان مرکز طبق اصول مراقبتی و نیازهای افراد مبتلا به دمانس است؟ به عنوان مثال، آیا علائم به صورت واضح و در جای مناسب نصب شده اند؟ آیا طرحها و علائم روی زمین به کمترین میزان هستند؟
10. موقعیت
- آیا ملاقات کنندگان و بازدیدکنندگان به راحتی می توانند به مرکز بیایند؟
- آیا سر و صدای بیرون از مرکز زیاد است؟ به عنوان مثال، آیا ترافیک و عبور وسایل نقلیه در آن محدوده زیاد است؟
- آیا داخل محوطه مرکز سر و صدا زیاد است؟ به عنوان مثال، در برخی مراکز تلویزیون ها روشن هستند ولی افراد مبتلا اصلا تلویزیون تماشا نمی کنند. یا اگر موسیقی پخش میشود، موسیقی مناسب این افراد هست؟
- چه امکاناتی در نزدیکی مرکز هست؟ اگر ساکنین مرکز بخواهند بیرون بروند و گردشی بکنند، آیا امکانات تفریحی خاصی مانند پارک یا مرکز خرید در آن حوالی هست؟
نکته: بیش از نیمی از افرادی که دوست یا خویشاوندشان ساکن این مراکز هستند اظهار میکنند که فعالیتهای مناسب این عزیزان به اندازه کافی نیست و این افراد کار خاصی ندارند که انجام دهند