ارتباط نوجوانان با فرد مبتلا به دمانس

مطمئن باشيد كه نوجوانتان، ماهيت بيماري و آنچه را كه در جريان است به خوبي درك مي كند.
در مورد آنچه كه اتفاق مي افتد با او صادق باشید. توضيحاتي كه به آرامي و ملايمت داده مي شوند كمك بسيار بزرگي خواهد كرد.
نوجوان را در گفتگوهاي خانوادگي، گروه ها و جلساتي كه با كارشناسان بهداشتي داريد، شركت دهيد تا بهتر متوجه وقايع داخل خانواده گردد.
هنگامي كه خسته يا عصبي نيستيد، زماني را مختص فرزندتان در نظر گيريد تا ارتباطي خوب با وي داشته باشيد و به علايق و نیازهایش گوش فرا دهيد.
به خاطر داشته باشيد كه او زندگي اي جدا از اين بيماري و اين موقعيت دارد. سعي كنيد براي دوستان نوجوانش فضايي مجزا از فرد مبتلا، در نظر بگيريد.
به ياد داشته باشيد كه ممكن است به خاطر تمام آنچه كه بايد با آن مواجه شويد صبرتان كمتر و آسيب پذيرتر شويد. مجددا يادآور مي شويم كه بايد زماني براي استراحت خود در نظر گيريد تا در مقابل فرزندان صبورتر گرديد.
زماني كه فرد مبتلا، فرزندان نوجوان دارد، در واقع آنان، در زمان حساسي از زندگي، حمایت والد را از دست مي دهند. در عين حال بايد با بيماري و مشكلات پايان ناپذير آن مقابله نمايند. به علاوه احساس مي كنند والد ديگر را هم به دليل خستگي و فشار مراقبت از والد مبتلا از دست داده اند. در اين حالت تقريبا با مسئوليت هاي سنگيني مواجه هستيد. بايد كمك هاي لازم را جهت حفظ سلامت رواني و جسماني خود تدارك ببينيد تا بتوانيد به ياري فرزندانتان ادامه دهيد.
از آنجا كه نوجوانان اغلب با يك فرد غريبه راحت ترند تا با والد، از يك خويشاوند، معلم يا روحاني تقاضا كنيد تا نقش «يك دوست خاص» را بازي نمايند.
از گروه هاي حمايت كننده انجمن آلزايمر نيز مي توانيد كمك بگيريد.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

عضویت در خبرنامه

اطلاعات تماس