اگر غذا در کمد است یا کفش ها در یخچال و پول و کلید، در دستشویی، تعجب نکنید. این بیماران تمایل زیادی به برداشتن، قایم کردن و زیر و رو نمودن وسایل دارند. داروها را مخفی می کنند و یا چیزی را که قبلاً به آن علاقه داشته اند (کفش، کلید یا جواهر آلات) در گوشه ای پنهان می کنند و اگر از ایشان سؤال شود که آن شیء کجاست، متاسفانه یا بخاطر نمی آورند و یا بدلیل شک و توهّمی که دارند، به درستی جواب نمی دهند. به هر حال چاره ای جز سازش با او ندارید.
چگونه می توان این مشکل را حل کرد؟
این سوال که ” این دفعه آن را کجا قایم کرده ای؟” مشکل را حل نمی کند. با ابراز محبت و به آرامی و با استفاده از روش های کاربردی می توان مکان اشیاء گم شده را پیدا نمود.
نکات زیر برای حل این مشکل پیشنهاد می گردد:
- مکانی را برای گذاشتن کلید، پول نقد و دیگر وسایل قیمتی انتخاب نمایید که فقط شما از آن مطلع باشید.
- وسایل کوچکی را که به آسانی گم می شوند با بستن به وسایل بزرگتر و رنگی مشخص نمایید. (مانند جا کلیدی بزرگ)
- در صورت امکان، از هر وسیله دو عدد تهیه نمایید. در صورت علاقه فرد مبتلا به جواهرآلات قیمتی می توان آنها را با نمونه بدلی جایگزین نمود.
- اشیاء خطرناک، مانند چاقو و قیچی و غیره را باید دائماً در محلی قفل شده پنهان کنید.
- در صورتی که به مخفی نمودن مواد غذایی تمایل دارد ممکن است به دلیل ترس از گرسنگی باشد. بهتر است همیشه مقداری بیسکویت در اختیارش باشد.
- نامه ها، اسناد و کاغذهای مهم را دور از دسترس قرار دهید، بعضی از افراد مبتلا فقط وسایل را قایم نمی کنند بلکه آنها را پاره نیز می نمایند.
- ممکن است که مجبور شوید دربهای داخلی منزل، کمد و کشوها را قفل نمایید. این اقدام نه تنها باعث می شود که وسایل مصون بمانند بلکه تعداد مخفیگاه ها نیز کاهش می یابد.
- جعبه ای با مقداری وسایل تهیه نمایید تا هنگامی که فرد شروع به زیر و رو نمودن کشویی می نماید، بتوانید آن را در اختیارش قرار دهید.
- کیسه زباله را قبل از بیرون بردن وارسی کنید تا چیز باارزشی در آن نباشد.
- اگر قاشق و چنگال ها را نمی بینید باید به دنبال آنها بگردید و با فرد بحث نکنید، مسابقه هوش است باید در این مسابقه شرکت کرد.
- چنانچه گرفتار شدید، مکان هایی را بگردید که دور از ذهن هستند مانند لای درزهای صندلیها و مبلها، جیبها، کیف پول، داخل کاسه ها و بشقابها وحتی کابینت های آشپزخانه!
- انتظار نداشته باشید که فرد مبتلا مکان اشیاء گم شده را به خاطر آورد. پرسیدن مکرر می تواند وضعیت را بغرنج تر و او را عصبی تر کند. می توانید او را نیز در یافتن اشیاء گم شده شرکت دهید، این کار می تواند به عنوان سرگرمی نیز برای فرد به حساب آید.