با استناد به شواهد علمی چاقی در میانسالی خطر ابتلا به دِمانس (اختلال شناخت و حافظه) را افزایش میدهد.
مطالعات مختلف نشان میدهد اضافه وزن در میانسالی خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را در سالمندی افزایش میدهد. در حال حاضر، نتایج یک بررسی جدید نشان می دهد، افرادی که در سن 50 سالگی به چاقی مفرط مبتلا هستند ممکن است در همان میانسالی به بیماری آلزایمر مبتلا شوند.
1394 مرد و زن که میانگین سنی آنها حدود 60 سال بود و ساکن بالتیمور بودند در مطالعه طولی موسسه ملی بهداشت امریکا در بالتیمور، شرکت نمودند، در ابتدای مطالعه هیچ مشکل جدی حافظه یا بیماری آلزایمر در بین شرکت کنندگان دیده نشد. حافظه و مهارت های فکری این افراد به طور منظم به مدت 14 سال بررسی شد، در طی این زمان، 142 نفر تشخیص بیماری آلزایمر تشخیص گرفتند.
محققان دریافتند افراد بالای50 سال با شاخص توده بدنی بالا (BMI)، بیشتر به بیماری آلزایمر مبتلا میشوند.BMI فرمولی است که پزشکان با استفاده از دو متغیر قد و وزن درصد توده بدن و احتمال ابتلا به مشکلات سلامتی ناشی از اضافه وزن را بررسی میکنند. بطورمعمول، افراد با وزن مناسب( BMI زیر 25 )را تجربه می کنند. افراد با (BMIبین ۲۵ تا 30 )چاق محسوب می شوند در حالی که افراد با ( BMI بیش از 30 )به چاقی مفرط مبتلا هستند
با استفاده از این فرمول می توانید شاخص توده بدنی خود را محاسبه کنید:
(قد بر حسب متر به توان ۲) تقسیم بر (وزن بر حسب کیلوگرم)=BMI
محققین به این نتیجه رسیدند هر قدر شاخص توده بدنی در میانسالی بیشتر باشد، احتمال ابتلا زودرس به بیماری وجود دارد. هر یک نمره افزایش شاخص توده بدنی (BMI) ، شش تا هفت ماه با آلزایمر زودرس همراه خواهد بود. به عنوان مثال فردی با شاخص توده بدنی (BMI 30)، ممکن است دو سال و نیم زودتر از فردی با( BMI 25 )به بیماری آلزایمر مبتلا شود همچنین، افرادی که بالاترین شاخص توده بدنی (BMI)را ثبت نمودند و با وجودی که نشانهای بیماری را نداشتند در مغز آنها، تغییرات بیشتری از نوع آلزایمر مشاهده شد.
آیا افرادی که در میانسالیBMI بالایی دارند به همان صورت باقی می مانند؟ یا میتوان اثرات ناشی از آن را در میانسالی در افرادی که BMI خود را کاهش داده اند تغییر داد؟ در مطالعه اخیر جواب این سوالات روشن نشده است ، ولی دانستن این ابهامات می تواند به افراد کمک نماید تا با تغییردر شیوه زندگی خطر ابتلا به بیماری آلزایمر در سنین پایین تر را کاهش دهند.
پزشکان معتقدند آنچه برای قلب مفید است برای مغز هم مفید است. اضافه وزن با انواع بیماری ها یی که بر قلب و عروق تاثیر می گذراند، از جمله بیماری قلبی، فشار خون بالا و دیابت ارتباط نزدیک دارد. سیبی شکل بودن با چربی دور شکم در مقایسه با گلابی شکل بودن با ران بزرگ ممکن است یک عامل خطر برای بیماری های قلبی و همچنین بیماری آلزایمر باشد.
همچنین دانشمندان بر این باورند که سلول های چربی ممکن است مواد شیمیایی مضری تولید کنند که باعث پیشرفت التهاب در رگهای خونی سراسر بدن از جمله مغز شود. همچنین افرادی که دارای اضافه وزن هستند ممکن است از رژیم غذایی که حاوی “چربی خوب” مانند چربی ماهی باشد استفاده ننمایند. و نسبت به افرادی که وزن طبیعی دارند نیز کمتر ورزش کنند.
نیاز به مطالعات بیشتری جهت روشن شدن تاثیر وزن و توده بدن بر سلامت مغز احساس می شود. عوامل بسیاری در اینکه فردی به بیماری مبتلا می شود دخیل هستند به ویژه ژنی که به ارث می برید ولی هر چیزی که شروع بیماری آلزایمر را به تعویق بیاندازد می تواند تاثیر قابل ملاحظه ای بر هزینه های مراقبتی اعم از مالی و نیروی انسانی داشته باشد.