واکنش های ناشی از استرس در مراقب فرد مبتلا به بیماری آلزایمر

واکنش هایی که نشان از تحت استرس بودن مراقب دارند :

1- انكار بيماري و یا اثرات آن بر بیمار.

• من مي دانم كه مادرم بهتر خواهد شد

2- خشم، نسبت به بیمار، خودش و يا ديگران.

اگر دوباره اين سوال را بپرسي، داد مي كشم

3- انزواي اجتماعي و عدم تمايل به حفظ ارتباط با دوستان و يا شركت در فعاليت هايي كه قبلاً برایتان لذت بخش بوده است.

من ديگر به صرف وقت با دوستان و با آنها بودن اهميت نمي دهم

4- اضطراب در مورد آينده و آنچه قرار است رخ بدهد.

نگرانم وقتي بيشتر از اين قادر نباشم از او مراقبت كنم چه اتفاقي مي افتد

5- افسردگي و احساس غمگيني و بي پناهي در اكثر اوقات.

ديگر به مسائل اهميتي نمي دهم، همه چیز برایم بی ارزش است

6- فرسودگي و انرژي ناكافي براي تمام كردن وظايف روزانه.

من ديگر انرژي براي انجام هيچ كاري ندارم.

7- بي خوابي، بيدار شدن در نيمه شب، كابوس ديدن.

من به ندرت در طول شب مي‌خوابم و صبح ها نيز احساس شادابي و سرزندگي نمي كنم

8- واكنش هاي هيجاني مانند گريه كردن با كوچكترين ناراحتي و تحريك پذيري در اغلب اوقات.

امروز صبح وقتي ديدم هيچ شيري نداريم كه توي قهوه بريزم، گريه كردم بعد سر پسرم داد كشيدم

9- كاهش تمركز و اختلال در انجام كامل وظايف.

من قبلاً جدولی را کامل حل مي‌كردم، اما الان خيلي تلاش كنم فقط نيمي از آن را مي‌توانم انجام دهم

10- مشكلات سلامت مانند ازدياد يا کاهش وزن، زیاد بيمار شدن (سرماخوردگي، آنفولانزا) يا مشكلات مزمن سلامتي ( كمر درد، فشار خون).

از بهار تا حالا من يا سرماخوردگي يا آنفولانزا داشتم، انگار نمي توانم در اين مورد كاري بكنم.