زمانیکه تعداد معيني از سلول هاي يك عضو به دلیل كاهش مواد سلولي كوچك می شوند، كل عضو يا بافت كوچك گردیده و آتروفي رخ مي دهد.
در بافت مغز، آتروفی از دست دادن سلول های عصبی و اتصالات بین آنها را توصیف می کند. آتروفی مغزی یکی از ویژگیهای مشترک بسیاری از بیماری های مغزی است.
تکنیک های تصویر برداری عصبی مانند ام.آر.آی (MRI) ،سی.تی.اسکن (CT) ، توموگرافی تابش پوزیترون (PET) ، برای تشخیص این بیماری استفاده می شوند.
از جمله بیماری هایی که باعث آتروفی مغز می گردند عبارتند از:
- اسکلروز متعدد (ام اس)، که باعث التهاب، صدمه به میلین و ضایعات در بافت مغزی می شود (MS).
- سکته مغزی و آسیب مغزی تروماتیک (ضربه به سر).
- بیماری آلزایمر
- فلج مغزی ، که در آن ضایعات (نواحی آسیب دیده) ممکن است هماهنگی حرکتی را مختل کند.
- ژن مرتبط با بیماری هانتینگتون و دیگر بیماری های ارثی که باعث ساخت سمی پروتئینی در سلول های عصبی می شود.
- بیماری های عفونی مانند آنسفالیت ( گونه ای از التهاب بافت مغز ) ،
- سیفلیس عصبی و ایدز ، که در آن یک عامل عفونی یا واکنش های التهابی سلول های عصبی و آکسون آنها را از بین می برد.
- صرع، که در آن ضایعات باعث تخلیه الکترو شیمیایی غیر طبیعی شده که منجر به تشنج می شود.
علائم آتروفی:
بسیاری از بیماری های که باعث آتروفی مغزی هستند با جنون، تشنج، مجموعه ای از اختلالات زبانی، اختلال پیشرونده در حافظه و عملکرد شناختی همراهند که در حالت شدیدتر با اختلال در مهارت های اجتماعی فرد همراه می شود. حافظه، انتزاع، توانایی یادگیری مطالب جدید، ادراک بصری، ادراک فضایی و بالاتر از همه کارکرد های اجرایی از قبیل برنامه ریزی، سازماندهی و تعیین توالی نیز ممکن است مختل شود.