برنامه ریزی برای آینده ی مراقب

به بچه ها توضيحات لازم را در مورد بيماري آلزایمر بدهيد

خانواده:

اعضای خانواده مي توانند با گوش دادن به نظرات هم، با يكديگر همدردی نمایند. بايد به خاطر داشت كه هر يك از افراد خانواده با اين مسئله برخورد متفاوت خواهند داشت و هيچكدام از راهها بهتر يا بدتر نيست. دوری گزیدن از دیگران و انتخاب انزوا و تنهايي روش صحیحی نیست. با تشكيل جلسات فاميلي مي توان افراد خانواده را آگاه ساخت و حتی آنها را درگير نمود.

به بچه ها توضيحات لازم را در مورد بيماري آلزایمر بدهيد تا آنها متوجه اثرات ناشي از اين بيماري بشوند. مي توان براي توجيه آنان از كتاب( به عنوان مثال بوی شکلات)، پمفلت تهیه شده توسط انجمن آلزایمر ایران و سی دی استفاده کرد.

با خبر ساختن دوستان و آشنایان:

دوستانتان را از تشخيص طبي آگاه سازيد و به ایشان اطلاعات دهید. آنها بايد بدانند که محدود شدن روابط اجتماعي و عدم شرکت در فعاليت های سابق از پیشامدهای رایج بیماری آلزایمر است.

به خاطر داشته باشيد كه همه، از مشکلات بيماري آلزايمر مطلع نيستند و در ضمن ممكن است بعضي ها براي باور كردن اين تشخيص برای شما و یا عزیزتان نياز به زمان بيشتري داشته باشند. با آنها مدارا كنيد و اطلاعات لازم را در اختیارشان قرار دهيد.

صحبت با گروه بهداشت و درمان:

شما در طول بيماري، به تعدادي از متخصصين چون مغز و اعصاب، روانپزشك(اعصاب و روان)، كار درمان و روانشناس نياز خواهيد داشت. هم اکنون تیم درمانی خود را از میان متخصصینی قابل اعتماد، انتخاب کرده و پیوسته اين گروه را از وضعيت سلامت خود مطلع سازيد و هرگونه تغييري را كه مشاهده كرديد با آنها مطرح كنيد.

ملاقات با پزشک:

مراقب عزیز، به منظور کنترل هر چه بیشتر بیماری و اختلالات ناشی از آن، لازم است به کلیة علایم و رفتارهای بیمار خود توجه کنید و در صورت امکان، آنها را یادداشت نمایید تا زمان ملاقات با پزشک چیزی را فراموش نکنید. فرمی که در جلسه در اختیارتان قرار می گیرد، به منظور کمک به شما در جهت یادآوری، کنترل علایم و نیز ثبت تغییرات تهیه گشته است. در برابر گزینة صحیح یک علامت بگذارید تا پزشک شما متوجه شود که توانائیهای فرد مبتلا در چه حدی است. قسمت(سایر موارد) به منظور یادداشت رفتارهایی که در جدول ذکر نگشته اند، پیش بینی شده است. همچنین فهرست زير شامل سؤالاتي اساسي است كه براي برنامه ريزي آينده ضروري مي باشد:

توجه نمایید:

• شرکت کردن در گروه های حمایت کننده، مشاوره تلفنی و یا حضوری می توانند حمایت احساسی را ایجاد کنند.
• کتاب و مطالب آموزشی. از طریق منابع موجود می توانید بیشتر بیاموزید.
• کمک گرفتن از مراکز نگهداری کوتاه مدت، به صورت روزانه، شبانه یا در تعطیلات می تواند به هردوی شما کمک نماید.
• کمک گرفتن از پرستار در منزل. پرستار می تواند در کارهایی از قبیل نظافت و حمام گرفتن، خوردن، لباس پوشاندن و … به شما کمک نماید.

و در نهایت، همواره به خاطر داشته باشید که حتی با وجود مراقبت خوب، بیماری پیشرفت می کند….