مصاحبه خبرگزاری فارس، با مدیر اجرایی انجمن دمانس و آلرایمر ایران
“روز گذشته یک سالمندان تهرانی مبتلا به بیماری آلزایمر برای چند ساعتی در تهران گم می‌شود؛ هیچ سازمان متولی حاضر نشد او را برای چند ساعت نگهداری کند؛ با این حال باید پرسید خانه‌های امن افراد مبتلا به دمانس گمشده در کشور به کجا رسیده است؟”
نقش مراکزی که بتواند در مواقع گم شدن یک فرد مبتلا به بیماری آلزایمر، به مردم کمک کنند چه می‌شود؟ نقش اورژانس اجتماعی، پلیس و سایر نهاد‌ها و سازمان‌های مرتبط در این باره چیست؟
برای پاسخ به این پرسش به سراغ انجمن آلزایمر ایران رفتیم، انجمنی که می‌گوید تفاهم نامه‌هایی با سازمان‌های مربوطه برای چنین روز‌هایی دارد اما هیچ کدام به وعده‌های خود پایبند نبوده‌اند.
دستگاه‌ها نمی‌دانند چگونه با افراد مبتلا به بیماری آلزایمر که گمشده اند،رفتار کنند!
مهرداد خوانساری، مدیراجرایی انجمن دمانس و آلزایمر ایران و عضو هیأت مدیره در گفت وگو با خبرنگار فارس اظهار کرد: آخرین مکاتباتی که داشته‌ایم یک بار منجر به نامه‌نگاری‌هایی بین بهزیستی و نیروی انتظامی و فراجای فعلی شد، اما دستور اجرایی آن صادر نشد، وزارت بهداشت هم به موضوع ورود کرد و از ما اسامی را گرفتند و گفتند ما کار را تمام می‌کنیم اما آن‌ها نیز نتوانستند کاری کنند.وی افزود: آخرین نامه‌ای که از طریق بهزیستی به فراجا ارسال شده بود مربوط به شهریورماه ۱۴۰۱ بود که طی آن قرار شد تا راهکار‌ها مطرح شود اما دوباره راهکار‌ها مسکوت ماند. امسال مجدداً از بهزیستی با ما تماس گرفتند و خواستند تا پیگیری‌هایی را انجام دهند و در پی آن نامه‌نگاری‌هایی انجام شده و منتظر این هستند که ببینیم نتیجه چه می‌شود. خوانساری گفت:ما از حدود ۲۰ سال پیگیر این موضوع بودیم اما هنوز هیچ کاری برای افراد مبتلا به بیماری آلزایمر انجام نشده است.