چكيده:
هدف پژوهش حاضر مقايسه ويژگي‌هاي زباني ناميدن، نام بردن (مقوله معنايي يا آوايي خاص). درك، غناي واژگاني و سرعت گفتار بين بيماران مبتلا به آلزايمر خفيف تا متوسط و سالمندان طبيعي است به همين منظور 10 بيمار مبتلا به آلزايمر به عنوان گروه بيمار و 20 سالمند طبيعي به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش آزمون زبان پريشي فارسي( درك، نام بردن غناي واژگاني و سرعت گفتار)، آزمون ناميدن فارسي (ناميدن)، آزمون معاينه مختصر شناختي (افتراق بيماران از سالمندان طبيعي) را شامل مي‌شد.
نتايج بدست آمده نشان مي‌دهد كه سالمندان طبيعي در مقايسه با بيماران از ميانگين بالاتر نمرات ناميدن صحيح) (p value= 0/001 ناميدن صحيح بدون راهنمايي) (p value= 0/001درك مفاهيم پيچيده ) (p value= 0/028، درك داستان كوتاه ) (p value= 0/001، نام بردن ) (p value= 0/00برخوردار بودند. بيماران در مقايسه با سالمندان طبيعي داراي ميانگين نمرات ناميدن صحيح با راهنمايي معنايي ) (p value= 0/003و ناميدن صحيح با راهنمايي آوايي ) (p value= 0/02بيشتري بودند. غناي واژگاني ) (p value= 0/038 و سرعت گفتار ) (p value= 0/006در گفتار توصيفي سالمندان در مقايسه با بيماران از ميانگين بيشتري برخوردار بود ولي غناي واژگاني ) (p value= 0/228 و سرعت گفتار ) (p value= 0/202 در گفتار آزاد بين دو گروه تفاوت معناداري نداشت.
واژگان كليدي: ويژگي‌هاي زباني، آلزايمر، سالمندان طبيعي، ناميدن