پزوهشگران “دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو – UCSF ” کشف کردند تغییراتی که در مغز اتفاق می افتد خلاقیت و تجسم دیداری را افزایش می دهد.
برای سال های متمادی، پزشکان متوجه می شدند که در میان شماری از افراد مبتلا به دمانس ناگهان خلاقیت و تجسم دیداری اتفاق می افتد و هم چنین این تغییرعجیب در افرادی که دچار سکته مغزی و یا آسیب مغزی شده بودند نیز دیده می شد. اکنون با همکاری 27 پژوهشگر و رهبری دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو دریچه جدیدی در جهت چگونه این استعداد نمایان می شود در حالی که بخش های عمده مغز از بین می روند، باز شده است.
اولین بار در سال 1996 متخصص مغز و اعصاب دکتر بروس میلر از دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو ، خلاقیت دیداری را در بعضی از افراد مبتلا به دمانس پیشانی (FTD) گزارش کرد. این عارضه معمولا افراد بین 50 تا 60 سال را درگیر می نماید. این بیماری با از دست دادن سلول های مغز در لوب های پیشانی و گیجگاهی ایجاد و در نهایت مشکلات کلامی و تغییرات رفتاری را باعث می شود.
در مطالعه اخیر، پژوهشگران سعی کردند تا دلایل علمی برای این تولد دوباره هنری را جستجو کنند. پروفسور فریدبرگ از دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو سابقه 689 فرد مبتلا به اف.تی. دی را تحلیل کرد و 17 نفر (2.5%) را شناسائی نمود که در اوائل ابتلا به دمانس یک دفعه افزایش خلاقیت دیداری را تجربه کرده بودند. در این مطالعه، مغزهای افراد با خلاقیت جدید دیداری را با آن دسته از افراد که تغییری در خلاقیت دیداری تجربه نکرده بودند ولی دارای همان متغیر اف.تی.دی. در همان مرحله، هم چنین همان سن، جنسیت و سطح تحصیلات بودند، مقایسه شدند. این دو گروه با گروه سومی که سالم بودند نیز تطبیق داده شدند. بعضی از این افراد تجربه هنری قبلی داشتند. انواع کارهای هنری مانند نقاشی، سفال گری، مجسمه سازی، مونتاژ ، جواهر سازی و چهل تکه دوزی افراد را برای ساعت ها سرگرم می کرد.
فریدبرگ و همکاران از تکنیک های تصویربرداری عصبی استفاده کردند تا بخش های مختلف مغز شرکت کنندگان را مورد مطالعه قرار دهند شامل لوب های پیشانی با مسولیت رفتارهای اجتماعی و لوب های گیجگاهی که تولید گفتار و تشخیص زبان را را به عهده دارند به علاوه لوب پس سری که مسول پردازش دیداری می باشد.
دکتر فریدبرگ گفت که تصویر ها نشان داد که در بیشتر افراد با خلاقیت دیداری، بخش های مغز مسول گفتار و زیان، کوچک شده بودند ولی ناحیه پردازش دیداری افزایش فعالیت را نشان می داد.
تغییرات ساختار مغز بر روی علائم افراد مبتلا تاثیر داشت. در میان افراد مبتلا با خلاقیت دیداری، 10 نفر (58.8% ) دو متغیر بیماری مربوط به مشکلات درک یا تلفظ کلمات را داشتند که نشان می داد خلاقیت دیداری بیشتر در افراد ی که اف.تی. دی. با نشانه های اختلال گفتاری دارند، عارض می گردد. در مقایسه، فقط سه نفر اف.تی. دی از نوع رفتاری و چهار نفر متغیر اختلال حرکتی را دارا بودند. هشت نفر از 17 نفر هنرمند قبلا هیچ گونه خلاقیتی نداشتند. 7 نفر تمایل کمی به هنرتجسمی یا غیر تجسمی نشان داده بودند، دو نفر از قبل هنرمند بودند ولی در اثر بیماری سبک خلاقیت ان ها تغییر محسوسی کرد. پژوهشگران اشاره کردند که به ندرت هنر بر روی حالات چهره تمرکز می کرد ولی اگر اتفاق می افتاد اغلب تصویر، حالات عجیب و غریبی را نشان می داد.
تغییرات در ساختار مغز می تواند شروعی برای درمان هائی باشد
دکتر فریدبرگ گفت که تغییر در ساختار مغز می تواند باعث ایجاد ارتباط جدید بین نورون های مغز گردد. درک این فرایند می تواند روش های مقابله با اف.تی.دی و دیگر اختلالات از بین برنده عصبی را کلید بزند.
دکتر میلر گفت “هنوز دلیل بروز خلاقیت دیداری معلوم نیست ولین ممکن هست که ژن ها در آن نقش داشته باشند.” او اضافه کرد که تحقیق ما نشان می دهد، احتمالا این گروه آماری آزمون شناختی را بهتر از گروه غیر هنری انجام خواهد داد.