- ابتدا سعی کنید که دلیل آن را مشخص کنید.
- برای کاهش اضطراب و بیقراری باید بیمار را بیشتر از گذشته و به طور منظم وادار به حرکات آرام و نرمش و پیاده روی در هوای آزاد نمایید. و حتی المقدور خواب روز فرد مبتلا را کاهش دهید.
- مطمئن شوید که نیازهای اولیه بیمار برآورده شده است (اجابت مزاج، گرسنگی و تشنگی).
- فرد مبتلا را تشویق به انجام فعالیتی در منزل نمایید (مرتب نمودن لباس ها یا کمک در آشپزی …).
- پنجره ها و درها را قفل کنید (در صورت نیاز قفل اضافی به درها نصب کنید).
- آینه ای در پشت در ورودی نصب نمایید تا هنگامیکه بیمار قصد بیرون رفتن دارد خود را در آن ببیند. این مسئله مانع خارج شدن وی می گردد.
- حتی الامکان پله ها مسدود باشد و امکان بالا و یا پایین رفتن بیمار محدود شود.
- به فرد مبتلا اطمینان خاطر دهید. به وی اظهار نمایید که نزدش خواهید ماند و سعی کنید تا با فعالیت دیگری توجه او را منحرف سازید.
- اگر فرد مبتلا اصرار بر بیرون رفتن دارد، می توانید در خروجی را بپوشانید. (در صورت امکان می توان از رنگ یا کاغذ دیواری استفاده نمود تا مشخص نباشد.)
- وسایلی که نشانه خارج شدن از منزل است مانند کلاه و پالتو را از معرض دید بردارید.
- همسایگان را در این زمینه مطلع سازید.
- لازم است که فرد مبتلا ، همواره اطلاعاتی دربارۀ هویت و بیماریش (مثلاً نام و نام خانوادگی، آدرس منزل، …….) با استفاده از دستبند و یا گردنبند و یا نوشته ای دوخته شده در جیب، همراه داشته باشد.
- در صورت خارج شدن فرد مبتلا از منزل به تنهایی ، انجمن دمانس و آلزایمر ایران و پلیس را در جریان بگذارید.
یادآوری:
با همکاری انجمن آلزایمر ایران، نیروی انتظامی و سازمان بهزیستی کشور شما می توانید با پر کردن فرم موجود برای یافتن و بازگشت ایمن فرد مبتلا، کمک کنید.