کلمات می توانند دلگرم کننده، روحیه بخش یا موجب عصبانیت فرد شوند.
در زیر، اجتناب از چندکلمه و سوال هنگام صحبت با فرد مبتلا به دمانس توصیه می شود.
با گذر زمان، سخن گفتن و داشتن ارتباط برای فرد مبتلا به دمانس سخت تر می شود. همان طورکه دمانس پیشرفت می کند نوع مشکلاتی که هر فرد با آن مواجه می شود متفاوت خواهد بود.
باید توجه داشت که نوع و مرحله دمانس فرد نیز عوامل دیگری هستند. هم چنان که فرد مبتلا به دمانس ممکن هست در پیدا کردن کلمه به جا، مشکلاتی داشته باشد، نوع کلماتی که دیگران استفاده می کنند نیز می تواند اهمیت داشته باشد.
داشتن ارتباط خوب کیفیت زندگی افراد مبتلا را بهبود می بخشد. از کلمات و پرسش های زیر هنگام صحبت با افراد مبتلا اجتناب کنید.
هنگام صحبت با فرد مبتلا 7 مورد زیر را هرگز استفاده نکنید
1. یادت میاد آنوفت که…….؟
این نوع پرسش می تواند برای فردی که با دمانس زندگی می کند یادآور خاطرات باشد ولی در ضمن می تواند واقعیت اختلال حافظه او را نیز پر رنگ جلوه دهد و شاید به نظر آید که او را آزمایش می کنند.
این روش می تواند برای فرد مبتلا تجربه دردناک و کلافه کننده ای باشد و در ضمن شواهدی دال بر تحریک حافظه فرد از این طریق در دسترس نمی باشد که او با این روش بتواند یاد آوردی یا حافظه خود را حفظ نماید. با این حال، صحبت در مورد گذشته می تواند دلگرم کننده و خوشایند باشد و از این راه می توان فرد را به مشارکت در مکالمه تشویق نمود.
روش زیر را امتحان کنید:
یه جای این که پرسشی مطرح کنید، این گونه شروع کنید” من یادم میآید وقتی ….”.
از این طریق، فرد حافظه خود را با آرامش و بدون خجالت جستجو می کند و اگر مایل بود در مکالمه شرکت می کند.
2.” من همین الان به شما گفتم”
پاسخ چند باره به همان پرسش می تواند شما را کلافه کند به ویژه اگر می خواهید انعکاس عصبانیت یا ناراحتی در صدایتان شنیده نشود.
یادآوری به فرد که شما الان پرسش او را پاسخ داده اید کمکی به او برای حفظ اطلاعات برای دفعه بعد نمی کند فقط می تواند یادآور بیماری او گردد و این خود ممکن هست برای هر دوی شما ناراحت کننده باشد. توجه داشته باشید، او ممکن هست احساس کند برای اولین بار پرسش را از شما پرسیده است.
روش زیر را امتحان کنید:
به خاطر داشته باشید که فرد یادش نمی ماند که سوال را مرتب تکرار می کندمهم هست احساس کند به او گوش داده می شود واو را درک می کنند.
3.”برادر شما 10 سال پیش فوت شده”
فرد مبتلا به دمانس ممکن هست درگذشت فردی را به یاد نیاورد یا در مورد فردی سوال کند که فوت شده است. یادآوری فوت عزیزی می تواند برایش خیلی دردناک باشد و عکس العمل او می تواند دوباره مانند شنیدن خبر فوت برای اولین بار باشد.
واکنش به این نوع پرسش ها بستگی به افراد مختلف در شرایط مختلف دارد. به هر حال، چیزی که مهم هست نسبت به آن باید حساس بود و ناراحتی را باید به حداقل رساند.
روش زیر را امتحان کنید:
تشویق بعضی افراد به صحبت در مورد فردی که در مورد آن پرس و جو می کنند می تواند آرامش بخش باشد. بکارگیری روش های پرت کردن حواس هم می تواند کمک کننده باشد ولی سعی نکنید که از جواب دادن به سوالی که مرتب می پرسد طفره بروید زیرا او را مضطرب می سازد.
ازحال فرد جویا شوید. گاها، وقتی سوال در مورد یک فرد خاص از خانواده یا دوست خاصی به میان می آید دلیل آن می تواند نیاز برآورده نشده ای مانند دادن آرامش و اطمینان خاطر به فرد مبتلا باشد.
4.”امروز صبح چه کار کردی؟”
از پرسیدن سوال هائی در مورد گذشته که جواب “آره یا “نه” دارند اجتناب کنید زیرا به خاطر نیاوردن جواب می تواند فرد مبتلا به دمانس را مضطرب کند. بنابراین بهتر هست برروی اتفاقات زمان حال تمرکز کنیم.
روش زیر را امتحان کنید:
به جای این که در مورد روز او سوال کنید، خلاصه ای از وقایع روز خودتان را برایش بگوئید، به او زمان دهید تا او از شما سوال کند.
آن وقت ممکن هست او در مورد کارهائی که کرده صحبت کند. با او در مورد زمان حال صحبت کنید و برای ایجاد مکالمه از اشیا مانند عکس یا وسایل تزئینی در اتاق استفاده کنید.
5.”تو مرا می شناسی؟”
زمانی که فرد مبتلا شما را به خاطر نمی آورد، می تواند برای شما که به او نزدیک هستید، ناراحت کننده باشد. به خاطر داشته باشید که او نیز می تواند همین احساس را وقتی که افراد نزدیک به خود را نمی شناسد، داشته باشد
فرد مبتلا در مواجهه با سوال شما ” تو مرا نمی شناسی؟” می تواند مضطرب یا وجدانش ناراحت شود که شما را به خاطر نیاورده است.
روش زیر را امتحان کنید:
نحوه احوال پرسی ازیک فرد مبتلا به دمانس بستگی به مرحله بیماری دارد. در هر صورت دوستانه برخورد کنید. ممکن هست یک سلام گرم کافی باشد یا شاید هر دفعه باید نام و نسبت خود را به او بگوئید.
6.” الان یک فنجان چای بخوریم، بعد می توانیم به پیاده روی برویم و نهار بخوریم و بعد درکافه نزدیک کتابخانه درشهر هم یک نوشیدنی بگیریم.”
فهم جملات طولانی و پیچیده می تواند برای فرد مبتلا به دمانس مشکل باشد. پردازش هم زمان چند برنامه در شرایطی که توانائی شناختی کاهش یافته، آسان نخواهد بود. بنابراین بهتر هست گام به گام دستور العمل ها و یا آدرس ها را به او داد.
روش زیر را امتحان کنید:
تا جائی که امکان دارد از جملات کوتاه استفاده کنید. از صحبت در فضا های شلوغ و پر سر صدا اجتناب کنید. قبل از شروع صبر کنید تا توجه کامل فرد را جلب نمائید. در حین مکالمه، به فرد وقت کافی بدهید تا حرف های شما را پردازش کند.
7.عزیزمی، من فقط به تو کمک می کنم تا از قاشق کوچک استفاده کنی؟”
از روش مکالمه “بزرگتر با کوچکتر” که می تواند با صدای بلند با استفاده از کلماتی چون “عزیزمنی” یا “جون منی” و معمولا با رفتار بچه گانه توام باشد باید اجتناب شود. این روش برای فرد مبتلا کودکانه و مناسب نمی باشد..
روش زیر را امتحان کنید:
همیشه حضور فرد مبتلا در پشت نقاب دمانس را بخاطر بیاورید. اگر فرد نیاز دارد که شما آهسته تر از معمول صحبت کنید سعی کنید آهنگ صدا ی شما فرقی با وقتی با دیگران صحبت می کنید نداشته باشد.
بعضی از افراد ممکن هست دوست داشته باشند که به آن ها ” عشق منی” یا “عزیز منی” خطاب شود ولی معمولا بهتر است به جای این واژه ها، اسم او را صدا بزنید. ازاین طریق احترام آن ها حفظ می شود