29 آذر 1400
انجمن جهانی آلزایمر با همکاری موسسه ائتلاف جهانی سالمندی، پیشرفت چهارمین شاخص آمادگی ابتکار و نوآوری بیماری آلزایمر را در 10 کشور اروپائی: بلژیک، جمهوری چک، فنلاند، فرانسه، آلمان، ایتالیا، اسلوانی، اسپانیا، سوئد و انگلستان را منتشر کرده است. این ارزیابی مبتنی بر نحوه رویکرد این کشورها با بیماری آلزایمر بوده و پیشرفت در پنج حوزه (راهبرد وتعهد، غربالگری زود هنگام و تشخیص، دسترسی به مراقبت های پزشکی، آگاهی و نظارت، استاندارد های مراقبت و فضاهای مناسب) نقش کلیدی در ارزیابی عملکرد ملی آمادگی نوآوری دمانس را داشته است. شاخص دو بخش اصلی دارد. بخش اول گزارش مبتنی بر یافته های مهم هر یک از پنج حوزه می باشد و شامل نظریه های اساتیدی که از سراسر اروپا در نظرسنجی و مصاحبه شرکت داشته اند، می شود.
بخش دوم گزارش مربوط به جزئیات وضعیت بیماری آلزایمر در هر کشور شامل اطلاعات بروز در مورد عملکرد مشخص هر کشور در پنج بخش اصلی می شود. هدف از گرفتن این اطلاعات، جذب افراد علاقمند می باشد که با مطالعه پیشرفت ها ی کشورهای دیگر و مقایسه آن ها با کشور خود می توانند به بهترین راه حل ها، اصلاح و بهبود عملکرد ها دسترسی پیدا نمایند.
اگرچه اکثر کشورهایی که در این گزارش مطرح شده اند از کشورهای پیشرفته و ثروتمند هستند و در روند طرح های ملی دمانس خود پیشرفت داشته اند، ولی برجسته کردن تلاش های آنان می تواند اثر خوبی در ایجاد الگوی مناسب برای بقیه کشورها داشته باشد.
نکات کلیدی چند از این گزارش:
-کوید 19 موجب اختلال در روند اجرا، تجدید و تخصیص بودجه به طرح های ملی دمانس شده است.
-فاصله زیاد بین ادغام داده ها به ویژه در کشورهائی که به سختی داده های مسیر مراقبت را ایجاد می کنند و یا تمایل به توسعه دارند.
-دولت های اروپائی همچنان بودجه کمی به بیماری آلزایمر و دیگر دمانس ها اختصاص می دهند.
-ارائه خدمات متفاوت و گسترده در هرکشور دسترسی به درمان را مشکل می سازد.
-هدایت مسیرهای مراقبت پزشکی همچنان برای افراد مبتلا به دمانس، مراقبین و متخصصین نظام سلامت با چالش روبرو هست.
-مسولیت مراقبت بردوش مراقبین غیر حرفه ای همچنان ادامه دارد.
-اکثر دولت ها بودجه پایدار برای اطلاع رسانی در مورد بیماری آلزایمر و دمانس را در اختیار ندارند.
-دولت ها باید فراتر از مرحله برنامه ریزی طرح گام برداشته و برای اجرائی کردن طرح، بودجه تخصیص دهند .
-تلاش برای شناسائی بیماری و تشخیص به موقع ناکافی می باشد.
-شرم از ابراز بیماری، اولین مانع بر سر راه تشخیص به موقع می باشد
-سرمایه گزاری دولت ها در اطلاع رسانی برای رفع شرم از ابراز بیماری و تحقیقات، متناسب با نیاز نمی باشد.
-نظام های سلامت در بسیاری از کشورها نیاز مبرم به اصلاحات دارند.
-آموزش مراقبین، حرفه ای و غیرحرفه ای در تمام کشورها ناکافی می باشد.