گزارش کنفرانس جهانی بیماری آلزایمر- 24 الی 26 آوریل 2024

کراکو-لهستان

انجمن جهانی آلزایمر، سی و ششمین کنفرانس جهانی بیماری آلزایمر و چهلمین سال تاسیس خود را در شهر کراکو در جنوب لهستان برگزار کرد. در این کنفرانس، 750 نفر حضوری و 340 نفر برخط  از بیش از 100 کشورشرکت نمودند و امسال سفیران انجمن جهانی آلزایمر ملکه سوفیا از اسپانیا و شاهزاده مونا الحسین از کشور اردن نیز حضور داشتند.  هم چنین، وزیر بهداشت لهستان و مدیر عامل انجمن آلزایمر لهستان این گردهمآیی را همراهی کردند. در این نشست، فرد مبتلا به دمانس آقای آندره پالاک، از تجارب خود در مسیر این بیماری صحبت نمود.

خانم پاولا باربرینو مدیر عامل انجمن جهانی، خانم میرا پاتابیارمن جانشین رئیس هیت مدیره و آقای اندرو کترینگهام عضو سابق هیت مدیره، جلسه را مدیریت کردند.

جلسه افتتاحیه با حضور اساتید، محققین، متخصصین رشته های پزشکی و مراقبتی، افراد مبتلا به دمانس و سیاستگذاران از سراسر جهان تشکیل و کار خود را با سمپوزیمی که توسط انجمن آلزایمرآمریکا برگزارشد، آغاز کرد. بعد از افتتاح جلسه، انجمن آلزایمرآمریکا به موضوع ” پیشرفت در سلامت مغز” پرداخت و سوال کرد ” بعد از آزمایشات بالینی گوناگون چند تخصصی، چه خواهد آمد؟”

جلسه اول کنفرانس با سخنان دکتر علی عطری، رئیس هیئت علمی انجمن جهانی آلزایمر در باره ” پیشرفت دردادن تشخیص و حمایت بعد از تشخیص” آغاز شد. آقای دکتر عطری تحقیقات بی شماری را در آمریکا هدایت می کند و نوید داد “درمان های جدید  نه پایان شروع و نه شروع پایان هستند”. در ادامه این جلسه، ملکه سوفیا سخنانی ایراد کردند و این نشست با اجرای حرکات موزون سنتی بایانیهان پایان یافت. 16 نفر از کشورهای جنوب شرق آسیا، چین، استرالیا،اندونزی، ژاپن، تایپه، هند، مالدیو و فیلیپین این برنامه را اجرا کردند وپیوسته روح همبستگی وداشتن یک هدف مشترک حاکم بر کنفرانس را برجسته نمودند.

روز دوم کنفرانس جهانی بیماری آلزایمر روز فوق العاده دیگری بود وبا نگرش ژرف، خلاقیت و الهام کار خود را آغاز کرد.  دراین نشست، در باره اهمیت روز جهانی بیماری آلزایمر، رفتار و نگرش به دمانس، پذیرفتن افراد مبتلا در بین جامعه و تازه های آن، مطالب مهمی ارائه شد. آقای کریس لینچ، معاون مدیر عامل انجمن جهانی جلسه را با این پرسش آغاز کرد. “چرا بعد از دهه ها اطلاع رسانی در مورد دمانس و بیماری آلزایمر، هنوز امروز به چالش کشیدن شرم از ابراز بیماری اهمیت بسیاردارد؟”، در میز گرد این نشست، کشورهای برزیل، باربدوس، شیلی، چین، زیمباوه و انگلستان حضور داشتند و از اهمیت کاستن شرم از ابراز بیماری در روستا ها و شهرها سخن گفتند تا امکان دسترسی به افراد مبتلا وحمایت از آنان فراهم شود.

روش های مختلف مراقبت و کیفیت زندگی موضوع دیگری بود که درحضور میهمانان عالیقدر به آن پرداخته شد و آقای ویلیام ییتز از استرالیا که خود فرد مبتلا به دمانس می باشد در مورد تصمیم خود بعد از گرفتن تشخیص دمانس صحبت کرد و توضیح داد چگونه تصمیم گرفته است به دمانس تسلیم نشود و با پیشنهاد ورود به آزمون های بالینی موافقت نکرده است و به جای آن با توانبخشی جسم خود را پرتوان ساخته و به دلیل علاقه به ورزش شنا، در این مسیرگام های جدی بر داشته و در چند سال گذشته خود را برای شرکت درمسابقات شنای استرالیا آماده ساخته و بارها مدال طلا به دست آورده است. او زندگی پرباری را با دمانس تجربه می کند.

جلسات بعد از ظهر روز دوم بسیار متنوع وشامل درمان های دمانس و مداخلات، توانبخشی و درمان که با نمایش حرکات موزون خانم میریام بروخناس از سوئد که برای سالمندان طراحی شده است وبا شرکت کنندگان اجرا شد، روز را به پایان رسید.

روز سوم کنفرانس جهانی بیماری آلزایمر

روز سوم با برگزاری سمپوزیمی از جانب طرح فینگرزجهانی آغاز شد. در این گردهمائی، ازاهمیت پیشگیری با روش فینگر که متمرکز بر سبک زندگی سالم و آموزش آن به افراد می باشد، صحبت و در پی آن، جلسه کاهش عوامل خطرو پیشگیری تشکیل شد. در این نشست نوآوری در علوم و ارتباطات نیز مطرح گشت. در طول روز، شرکت کنندگان امکان شرکت در9 جلسه موازی، دو سمپوزیم و آخرین جلسه همگانی با عنوان “اطلاعات، تحقیقات، نوآوری و درمان ها: سرمایه گذاری، تامین مالی، فرصت ها و چالشها” را داشتند. در جلسه “اطلاع رسانی دمانس ومهربانی” مدیر جلسه گفت ” از تجربه  هر فرد مبتلا به دمانس می توان نکته ای آموخت” خانم امیلی وانگ فرد مبتلا از کشور سنگاپور گفت ” بزرگترین ترس من  بعد از تشخیص از دمانس نبود بلکه ازافرادی بود که فرض را بر ناتوانی من پندارند و من توسط آن ها ناتوان شوم”. چند ساعت بعد، خانم امیلی وانگ ازتشکیل هیتی با تجربه زندگی با دمانس، در انجمن جهانی خبر داد. انجمن جهانی در نشست غیر رسمی با اعضا، برای هموار ساختن مسیرانجمن ها برای دست یابی به برنامه ملی دمانس، راهکار هایئ ارائه کرد.

در پایان کنفرانس خانم نوریو واشیزو از ژاپن اوریگامی ساز ژاپنی نواخت. وزارت بهداشت لهستان در برنامه اختتامیه اعلام کرد که کار بر روی سند ملی دمانس برای لهستان آغاز شده است. سپس خانم پاولا باربرینو، مدیرعامل انجمن جهانی آلزایمر خانم لورن ژیلی از انجمن آلزایمر فرانسه را دعوت کرد تا به او به پیوندد تا با هم مکان سی و هفتمین کنفرانس انجمن جهانی آلزایمر را اعلام کنند. کشور فرانسه میزبان کنفرانس جهانی برای سال 2026 انتخاب شده است.

انجمن دمانس و آلزایمر ایرا ن در جلسات قبل و درحاشیه کنفرانس نیزشرکت فعال داشت:

• شورای سالیانه انجمن جهانی آلزایمر

اعضای انجمن جهانی آلزایمر همه ساله حضوری یا برخط در این نشست شرکت می کنند تا پیشرفت کار خود را ارائه  و در ضمن از گزارش مدیرعامل، وضعیت مالی و هیت علمی مطلع شوند. هم چنین در انتخابات شرکت و کاندید های معرفی شده  را برای  فعالیت در هیت مدبره یا دیگر کمیته ها انتخاب می نمایند. در این نشست،  انتخاب انجمن های جدید به عضویت رسمی نیزانجام می شود ویا در صورت فعال نبودن عضو، رای به باطل کردن عضویت داده می شود. امسال انجمن های آلزایمر پاناما، پرتقال، سوئد و اوکراین به عضویت رسمی انتخاب شدند. در ضمن خانم میرا پاتابیرامن از کشورهند،  به سمت جانشین رئیس هیت مدیره انتخاب شد.

• انجمن دمانس و آلزایمر ایران در روز سوم کنفرانس در بخش آموزش به مراقبین، مقاله خود را ارائه کرد. از انجمن ایران مدیر روابط بین الملل، خانم فرانه فرین و رئیس هیت مدیره، آقای دکترغلامرضا حاجتی، شرکت کردند.
• نشست هیئت علمی انجمن جهانی آلزایمر

این جلسه با ریاست دکتر علی عطری و شرکت حضوری و برخط تعدادی از اساتید عضو برگزارشد و تازه های علم پزشکی، چالش ها و پیشرفت ها مطرح گردید. هم چنین در مورد نشانه های زیستی جدید بحث شد و به نظر دکتر عطری حالا باید آموخت که چگونه باید از آن ها بهتراستفاده کرد تا تشخیص زودتر داده شود. هنوز تا درمان قطعی راه طولانی در پیش هست.

انجمن دمانس و آلزایمر ایران هزینه آزمون MMSE که مدتی است هنگام چاپ مقاله از اساتید مطالبه می شود را مطرح کرد تا ازنظرات اساتید در مورد آن آگاه شود.

• نشست منطقه ای خاوره میانه

این جلسه با شرکت انجمن های اردن، یمن، ایران به صورت حضوری، مصر و عمان از طریق بر خط تشکیل شد. مدیر عامل انجمن جهانی به اعضای این منطقه گفت که باید بیشتر فعالیت داشته باشند و دسترسی و حمایت از افراد مبتلا و مراقبان باید افزایش یابد. خانم باربرینو اضافه کرد که این منطقه به دلیل مشکلات موجود، فعالیت محدودی دا رد. اطلاع رسانی باید افزایش یابد تا شرم از ابراز بیماری کاهش یابد و افراد به تشخیص زود هنگام راغب شوند.

انجمن اردن پیشنهاد کنفرانس منطقه ای در اردن را مطرح کرد و جلسه بعد از بحث و گفتگری بسیار خاتمه یافت.