20 آذر 1403 دﺭﻟﻨﺪﻥ – ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ
ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺁﻟﺰﺍﯾﻤﺮ در 20 آذر ﺩﺭ ﻟﻨﺪﻥ ﺑﺎ ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﺟﻒ ﮐﺎﻣﯿﻨﮕﺰ ﺍﺯ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻧﺸﺴﺖ ﺳﺎﻝ ﺟﺎﺭﯼ ﻣﺴﯿﺤﯽ ﺭﺍ ﺣﻀﻮﺭﯼ ﻭ ﺑﺮﺧﻂ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﺩﻣﺎﻧﺲ ﻭ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺁﻟﺰﺍﯾﻤﺮ ﭘﺮﺳﺶ ﻫﺎﯼ ﻣﻬﻤﯽ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﺳﺎﺧﺖ.
ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﮐﺎﻣﯿﻨﮕﺰ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﯾﮏ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ 122 ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﺗﺮﺳﯿﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻢﭼﻨﯿﻦ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻭﻝ ﺗﺎ ﺳﻮﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺎﺿﺮﯾﻦ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ “ﺍﺯ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻭﻝ ﺗﺎ ﺳﻮﻡ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻫﺎ 10 ﺳﺎﻝ ﻃﻮﻝ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﯿﻢ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻭ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻣﻮﺛﺮ ﻫﺴﺖ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ.
ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺯ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻭﺍﺣﺪ ﻣﺸﺨﺼﯽ ﺍﺯ ﺩﺍﺭﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﻢ ﺗﻐییرﯼ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﮐﻨﯿﻢ، ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻨﯿﻢ. ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮﺩﺭﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪ ﺧﻮﺭﺍﮐﯽ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺗﺰﺭﯾﻖ ﻭﺭﯾﺪﯼ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻫﺎیی ﺣﺎﺻﻞ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎ ﺩﺭ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﻟﯽ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻋﻮﺍﺭﺿﯽ ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﻧﺸﺖ ﺭﮒ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎ ﺳﻠﻮﻝ ﻫﺎﯼ ﺑﺪﻥ ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺩﻓﻊ ﺍﻧﺒﺎﺷﺖ ﭘﺮﻭﺗِﯿﻦ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﻐﺰ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎ ﺑﺴﯿﺎﺭﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﻭ ﮔﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺒﺘﻼ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻭﻝ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺁﻥ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ.
“ﺍﺧﯿﺮﺍ ﯾﮏ ﺩﺍﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺁﻟﺰﺍﯾﻤﺮ ﺩﺭ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.”
ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﮐﺎﻣﯿﻨﮕﺰ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺶ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎیی ﺑﺮ ﺗﺎﻭ ﺍﺛﺮ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﮔﻔﺖ: “ﭘﺮﻭﺗﯿﻦ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻐﺰ ﺭﺳﻮﺏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎﻭ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻧزﺩﯾﮏ ﺑﺎ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺩﺍﺭﺩ. ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﯼ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﮐﺮﺩﻥ ﺗﺎﻭ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺭﻭﻧﺪﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﯾﺰﯼ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﻫﻢﭼﻨﯿﻦ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﯼ ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ ﻫﻢ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﻣیگیرﻧﺪ.”
ﺍﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ ” ﻣﺎ ﺑﻪ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺍﺯ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﻫﺎﯼ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺁﻟﺰﺍﯾﻤﺮ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺷﺪﻩ ﺍﯾﻢ. ﺣﻀﻮﺭ ﺗﻮﺭﻡ ﻭ ﺗﺎﻭ ﺩﺭ ﺧﻮﻥ، ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺁﻟﺰﺍﯾﻤﺮ ﻫﺪﺍﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻋﮑﺴﺒﺮﺩﺍﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺩﺭ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺩﺭﺣﻘﯿﻔﺖ ﻧﻈﺎﻡ ﻫﺎﯼ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﻨﺪ.”
ﺍﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺗﺠﻮﯾﺰ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﯼ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺣﻮﺯﻩ ﺩﻣﺎﻧﺲ ﮔﻔﺖ: “ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ دونپزیل ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﺰﺭﯾﻖ ﻋﻀﻼﻧﯽ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﺭﻭﯾﮑﺮﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﺠﺪﺩ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﯽ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﯼ ﭘﺎﺭﮐﯿﻨﺴﻮﻥ ﯾﺎ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﻫﺎ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻣﺎﻧﺲ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﮐﺮﺩ. ﺭﻭﯾﮑﺮﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺯﯾﺮﺍ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﻭﻟﯿﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ “ ﺩﺍﺭﻭﯼ ﻣﺮﺽ ﻗﻨﺪ ﺩﺭ 2 ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ. ﺍﺯ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺮﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﻓﯿﻦ ﻃﺐ ﺳﻨﺘﯽ ﭼﯿﻨﯽ ﻭ ﻣﺎﺭﯾﺠﻮﺍﻧﺎ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﯽ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﺴﮑﯿﻦ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭ ﭘﺮﺧﺎﺷﮕﺮﯼ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺁﯾﺎ ﺑﺮﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ.
ﭘﺮﺳﺶ ﺑﻌﺪﯼ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺩﻣﺎﻧﺲ ﮐﻪ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻣﯿﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺍﻧﻨﺪ، ﺑﻮﺩ ﺯﯾﺮﺍ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺍﻭﻟﯿﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﮐﺎﻣﯿﻨﮕﺰ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﮔﻔﺖ: “ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻭﻝ ﺑﻪ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﯾﻢ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻣﯿﺎﻧﯽ ﻫﻢ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭﯾﻢ ﺩﺭ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺷﺎﻫﺪ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﯿﻢ.”
ﺍﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺗﻮﺭﻡ ﺭﺍ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﮐﻨﯿﻢ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺁﻥ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮﻫﺎﯼ ﺯﯾﺴﺘﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ.”
ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺳﻮﺍﻝ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﻪ ﺁﯾﺎ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﻫﺎیی ﺑﺮﺍﯼ ﻧﮋﺍﺩ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﺟﺮﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺁﺯﻣﺎﯾﺸﺎﺕ ﺑﺮﺭﻭﯼ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺳﻔﯿﺪ ﭘﻮﺳﺖ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪ ﻣﻐﺰ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﮐﺎﻣﯿﻨﮕﺰ ﮔﻔﺖ “ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪ ﺍﺯ ﺣﺠﻢ ﻣﻐﺰ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺩﻟﯿﻠﺶ ﺍﯾﻦ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﺭﻡ ﻭ ﭘﻼﮎ ﻫﺎ ﮐﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺁﺗﺮﻭﻓﯽ ﮐﺎﺫﺏ ﻫﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ.”
ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺍﻭ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺖ ” ﺍﺑﺰﺍﺭﻫﺎﯼ ﺗﺸﺨﯿﺼﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺍﻡ.ﺍﻡ.ﺍﺱ.ﺍﯼ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1975 ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﺑﺰﺍﺭﻫﺎﯼ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮔﯿﺮﯼ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﯾﻢ. ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﮊﻥ APOE ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻭ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺁﻟﺰﺍﯾﻤﺮ ﻧﮕﯿﺮﯾﺪ. ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﮊﻥ APOE ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺁﻟﺰﺍﯾﻤﺮ ﻣﺒﺘﻼ ﺷﻮﯾﺪ. ﺩﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﻥ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﻣﺸﺨﺺ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺪﺍﻡ ﯾﮏ ﺍﺯﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺍﺭﻭ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﺟﺎﻧﺒﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﮊﻥ APOE ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺳﻠﻮﻝ ﻫﺎﯼ ﻣﺤﺎﻓﻈﺘﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺩﺭ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﮊﻥﻫﺎﯼ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﻫﺪﺍﯾﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﻣﺎ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭﮎ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﺍﺯﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﮐﺴﺐ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ.”
ﺩﺭ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻣﺪﯾﺮﻋﺎﻣﻞ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺧﺎﻧﻢ ﭘﺎﻭﻻ ﺑﺮﺑﺮﯾﻨﻮ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮﺩ ” ﻣﺎ ﻫﻢﭼﻨﺎﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺕ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﭘﺎﻓﺸﺎﺭﯼ ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﺗﺨﺼﯿﺺ ﯾﺎﺑﺪ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎ ﺑﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺧﻄﺮ ﻧﯿﺰﯾﺎﯾﺪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ.
ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮﺍﮐﺰ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻣﺎﻧﺲ ﻭ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺁﻟﺰﺍﯾﻤﺮ ﺗﺎﺳﯿﺲ ﮐنند. ﺍﯾﻦ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺳﻨﺪ ﻣﻠﯽ ﺩﻣﺎﻧﺲ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻣﻌﻀﻞ ﺟﺪﯼ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﻭ ﺁﻥ ﺷﺮﻡ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩ.”
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﻔﺘﮕﻮﯼ ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭﮐﻨﺪﻩ ﻧﺸﺴﺖ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺩﺍﺩ.