اثربخشی گروه درمانی وجودی بر کاهش اضطراب مرضی مرگ در سالمندان

چکیده :

مقدمه : با افزایش جمعیت سالمندی، توجه به فاکتورهای اثرگذار بر کیفیت زندگی آنها بیش از پیش ضرورت پیدا می کند. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر گروه درمانی وجودی بر اضطراب مرگ در سالمندان انجام شده است.

روش و ابزار : جامعه آماری پژوهش، کلیه سالمندان مراجعه کننده به انجمن آلزایمر ایران بودند. نمونه گیری این پژوهش مبتنی بر هدف، در دسترس، و بر مبنای داوطلب بودن آزمودنی ها بوده است. 18 آزمودنی ، بر مبنای داوطلب بودنشان در دو گروه گواه و آزمایش گمارش شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اضطراب مرگ کالت _ لستر استفاده شد. پس از اجرای پیش آزمون، گروه آزمایشی در 12 جلسه 90 دقیقه ای گروه درمانی وجود شرکت کردند، اما گروه گواه در زمان اجرای آزمایش، مداخله ای دریافت نکرد. در پایان، از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد.

یافته ها: از آزمون تحلیل کوواریانس به منظور آزمون اختلاف میانگین های گروه ها، استفاده شد. یافته ها، نشان دهنده رد شدن فرضیه های پژوهش است. نتیجه گیری: از آنجایی که روان درمانی وجودی یکی از رویکردهای عمقی و تحلیلی ست، به نظر می رسد نتواند در کوتاه مدت اثربخش باشد، بنابراین، با اجتناب از محدودیت های پژوهش پیش رو، پژوهش های بیشتری مورد نیاز است.

کلیدواژگان: درمان وجودی، گروه درمانی، اضطراب مرگ، سالمندان