چكيده:
هدف: در اين پژوهش هدف بررسي و مقايسه نارسايي‌هاي حافظه (كوتاه‌مدت، تاخيري و حافظه عمومي) در افراد تحصيلكرده مرد و زن در مراحل ابتدايي و مياني بيماري آلزايمر براي برنامه ريزي مناسب در جهت توانبخشي و بهزيستي اين افراد مي‌باشد.
روش:
در اين پژوهش مقطعي(پس رويدادي) و بنيادي- كاربردي، 20 نفر بيمار مبتلا به آلزايمر و 20 نفر به عنوان گروه گواه انتخاب شدند كه آزمون‌هاي تداعي زوج‌هاي بينايي، تداعي زوج‌هاي كلامي، فراخناي ارقام و فراخناي حافظه بينايي، حافظه منطقي و حافظه تصويري، كنترل ذهني، اطلاعات و جهت يابي(وكسلر، 1987) را تكميل كردند. داده‌هاي بدست آمده در زمينه آمار توصيفي پارامترهاي مركزي ( ميانگين، ميانه و نما) و پارامترهاي پيراموني (انحراف معيار، واريانس، كجي و كشيدگي و ….) و در زمينه آمار استنباطي به وسيله تحليل واريانس دوسويه و آزمون تعقيبي توكي فرضيه‌ها مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.
يافته‌ها:
در حافظه كلامي، حافظه تاخيري و توجه/ تمركز در بيماران مرحله اوليه بيماري ميانگين‌هاي شاخص و رتبه درصدي در مردان بالاتر از زنان بود ولي در مرحله مياني بيماري تفاوت قابل ملاحظه‌اي در دو جنس مشاهده نشد ولي درحافطه بصري وحافظه عمومي در مرحله اوليه بيماري ميانگين‌هاي رتبه درصدي در مردان بالاتر از زنان بود و در مرحله مياني تفاوت قابل ملاحظه نبود، در ميانگين‌هاي شاخص حافظه بصري و عمومي در مرحله اوليه نمرات مردان بالاتر بود اما در مرحله مياني نمرات زنان نسبت به مردان بالاتر مشاهده شده است.
نتيجه‌گيري:
افت فعاليت‌هاي شناختي از جمله حافظه در افراد مبتلا به بيماري آلزايمر ديده مي‌شود. آزمون حافظه و كسلر تجديدنظر شده (1987) مي تواند آسيب‌پذيري افراد در برابر بيماري آلزايمر، نوع و ميزان نارسايي و اختلال را نشان دهد.
كليد واژه:
آلزايمر، حافظه كلامي و بصري، حافظه كوتاه مدت و حافظه تاخيري و حافظه عمومي.